Hoe wetenschap voor ontroering zorgt ....
“Je moet even naar de uitzending van Pauw & Witteman en naar DWDD van gisteren kijken”, werd me gezegd. Ik had ze gemist, net deze dag, want andere dingen aan het doen. Terwijl ik normaal gesproken, als ik thuis, ook al ben ik nog wat werk aan het doen, deze uitzendingen wel mee’pak’. Enfin, tijdens de lunch eerst DWDD gekeken. Diederik Jekel, natuurkundige, vertelt heel enthousiast over de ontdekking van Leo Kouwenhoven en zijn promovendi, over de Majorana-deeltjes. Deze deeltjes waren in 1937 al bedacht door meneer Majorana, en nu zijn er Nederlanders die hebben aangetoond dat ze ook echt kunnen bestaan. Super! Diederik’s enthousiasme en uitleg in redelijke Jip-en-Janneke taal vertellen direct hoe belangrijk deze ontdekking is. Natuurlijk moet er nog het een en ander verder bewezen en tegenbewezen worden, maar dit is echt wereldnieuws. Dat dat op een dag de Nobelprijs oplevert, dat kan ik me helemaal voorstellen. Op de vraag van Matthijs van Nieuwkerk wat we hier dan mee kunnen, kan Diederik natuurlijk geen explicitet antwoord geven. Wat wisten we nou wat er allemaal mogelijk zou kunnen zijn, toen de transistor ontdekt werd, en zie waar dat toe geleid heeft. Het bleek de start van onze digital revolutie te zijn, waardoor ik nu bijvoorbeeld even een app-je even met mijn studerende zoon in contact blijf, en ook één om de juiste route naar een volgende klant te vinden en dat allemaal in een apparaatje van 5x12cm, prachtig vormgegeven met een spiegelend appeltje erop, en ik kan er nog mee bellen ook. Had je dat verwacht, zo’n 10, 15 jaar geleden?
Gelijk maar naar de uitzending van Pauw & Witteman gekeken. ten minste naar het stukje waarin Leo Kouwenhoven, atoomfysicus/nanoquantum-onderzoeker, vertelt over zijn onderzoek en zijn ontdekking. En dan, tijdens de visualisatie als de rode electron met verkeerde energie geweigerd wordt en de groene met goede energie door mag het Majorana-deeltje in en zich daarna splitst, gaat het mis. Nou ja, mis. Ik raak zo ontroerd, dat de tranen over mijn wangen stromen. Dit is het, deeltjes splitsen op het diepste niveau. Hier draait ‘quantum’ om. Alles in alles, alles in één 0, alles dat invloed heeft op alles: als er verbinding is. Dit is het niveau waarop we met Level Five Quaning mensen en organisatie begeleiden met onze, door Kiran Schmidt ontwikkelde, software die verbinding met het informatieniveau mogelijk maakt, daar analyses maakt en op dat niveau voor optimalisatie zorgt.
Het is zo mooi, dat de wetenschap het proces van delen van deeltjes op dat allerkleinste niveau (voor zover we nu kunnen inschatten J) zo zichtbaar heeft kunnen maken en met iedereen op deze aardbol deelt, waardoor, omdat het wetenschappelijk ‘bewezen’ is, er nu wellicht veel meer mensen gaan inzien wat dat ‘quantum’ voor ons kan betekenen. Ook al weten we echt nog maar een fractie van wat dat dan is. Dat raakt me en ontroert me! We staan nog maar in de babyschoenen, nee nog niet eens, we staan in de foetus-schoenen van hoe onze wereld er over 15 jaar uit zal zien, op basis van dit onderzoek. We kunnen ons daar nog geen enkele voorstelling van maken, dat gaat de beperkte mogelijkheden van onze zintuigen en fantasie ver te buiten. Net zoals sommige mensen nu nog af en toe moeten wennen aan hoe bijzonder en snel en super de resultaten zijn van Quaning, werkend op quantum-niveau en snelheid.
Wat mooi dat er nu eindelijk steeds meer bekend wordt over energie en de werking van energie. Ik ben dankbaar dat we daar met Level Five Quaning ook een bijdrage aan kunnen leveren.
Wil je de uitzendingen van 12 april 2012 nog zien, kijk dan op:
Diederik Jekel bij DWDD: http://bit.ly/J15kqX
Leo Kouwenhoven bij Pauw & Witteman: http://bit.ly/IC2LiW
