Teveel coaches!? Huh??

Bizar op hoeveel verschillende plekken er opeens gesproken wordt over dat er teveel coaches zouden zijn: LinkedIn Tijdschrift voor Coaching, coaches onderling. Ik snap daar niets van. Kijk naar de maatschappelijke ontwikkelingen waar we middenin zitten. Kijk naar de struggle van veel mensen om te overleven in een tijd waarin alles op de schop lijkt te gaan. Daar zijn toch juist coaches bij nodig. Professionals die samen met de coachee kijken naar wat er speelt in zijn leven, daarover ontdekkingen laten doen, op basis waarvan de coachee weer meer zichzelf wordt en met meer plezier en resultaat zijn leven leeft.

Dat er teveel coaches zijn die te laconiek met hun vak omgaan, dat is wel wat ik zie en hoor. ‘Ik doe het maar een paar dagen hoor, meer lukt toch niet’, ‘Ik vraag maar weinig, want tsja anders komt er niemand’, ‘Ik weet alles al hoor, ik hoef zelf niet meer gecoacht te worden. Ik heb al zoveel geleerd’. Allemaal bullshit.

Weten waarom je coacht, waar jouw bijdrage ligt en vooral scherp blijven op jezelf en continue blijven ontwikkelen, ook in het product dat je biedt, dat zijn kritische succesfactoren voor een kwalitatief goede coach. Dan bied je werkelijk waarde. En in die laatste woorden, waarde bieden, ligt volgens mij een cruciale belemmering voor mensen om als professionele coach succesvol aan het werk te zijn. Zolang een coach als mens nog niet overtuigd is dat hij waarde biedt, door gewoon te zijn wie hij is, omdat hij ergens in zijn eigen informationele systeem heeft opgeslagen dat hij dat toch niet waard is, dan houdt hij zichzelf onbewust flink tegen. Want waarom zou je maar 2 dagen in de week ‘billable’ kunnen werken als coach en er daarom een baan bij moeten hebben. Waarom zou je niet een goed tarief kunnen vragen? Kijk eens wat jouw begeleiding aan moois kan opleveren, dat is vaak niet in geld uit te drukken. Kom op coaches! Hoe kan een potentiele coachee weten dat coaching hem veel goeds zal brengen en dus waarde heeft, als de coach dat zelf niet voelt. Ken je eigen waarde, werk daaraan en heroverweeg dan nog eens de bijdrage die je levert aan je coachees. Als jouw bijdrage aan deze wereld ligt in het begeleiden van mensen, dan ben je het verplicht om dat ook met vol commitment te doen. Go for it!

Het verboden woord ...

Soms heb je van die weken dat er opeens een aantal gesprekken over hetzelfde onderwerp gaan, terwijl je van te voren had bedacht dat het gesprek ergens anders over zou gaan, en er weken voorbij zijn gegaan dat dat onderwerp geen onderwerp van gesprek was. Vorige week was zo’n week. Met prachtige, inspirerende ontmoetingen, die me weer duidelijk maakten dat hier veel meer over gesproken mag, nee moet, worden. Dan komen we samen verder.

Wat dat onderwerp dan was? Hm, dat is een goede vraag. Met de mensen waarover ik over dit onderwerp sprak, was dat ook onderwerp van gesprek. Benoem je dit nu wel of laat je dat achterwege? Vertel je hoe jij erover denkt, hoe het voor jou voelt? Of omzeil je het? Word ik nog wel serieus genomen als ik het woord gebruik. Leest misschien wat cryptisch, maar zulke dilemma’s roept het blijkbaar wel op. Dat past ook naadloos bij de veranderende wereld waarin we leven.

Dachten we eerst dat we in een wereld leefden waarin de mens geen enkele invloed heeft op het leven dat hij leeft, dat hij het daar maar mee te doen had, en dat er niets anders is tussen hemel en aarde dan dat wat zichtbaar is, ervaringen en onderzoeken laten zien dat het anders is. En dat is wennen. De mens heeft blijkbaar wel invloed op zijn leven en er is meer waar te nemen dan dat wat direct zichtbaar is. We zitten middenin een heuse paradigmashift! En dat vraagt nogal wat van ons mensen: anders kijken naar de wereld om ons heen, anders ervaren van de prikkels die we krijgen, andere informatieverwerking.  We worden zelfs anders gebouwd om dat ook te kunnen (denk aan de nieuwetijdskinderen). Op de een of andere manier verschijnen er ook steeds meer boeken, artikelen en tv-programma’s over dit thema. Er beweegt dus iets.

Enfin, terug naar het begin, wat was het onderwerp van gesprek. Nou, daar komt ‘ie: spiritualiteit, en dan met name in de zakelijke omgeving. Business spiritualiteit wordt het ook wel genoemd. Een woord dat nog door veel mensen wordt geassocieerd met alternatief, met geitenwollen sokken in sandalen, met zweven, en met al mediterend zorgen voor verlichting zonder daar al te veel voor te hoeven doen, met weinig omzet. In de zakelijke omgeving is spiritualiteit daarom bijna als een verboden woord. Dat leek tenminste zo. Maar dat is dus aan het veranderen. Meer of minder gedwongen door de huidige crises op allerlei gebieden. Gedrag dat vroeger hielp om door dit soort situaties heen te komen, faalt tegenwoordig. We gaan, moeten, op zoek naar nieuwe mogelijkheden. En spiritualiteit krijgt daardoor een andere lading en wordt zo langzamerhand meer gezien als bewust zijn of bewustzijn en een manier om wel resultaat te boeken. Kijk maar wat er gebeurt als iemand meer in verbinding met zichzelf komt. Of als een organisatie her-ontdekt waarvoor het ooit was opgericht en dat bewustzijn op elk hierarchisch niveau wordt bestendigd. Het werkt!

En wat werkt, daar moet toch over gesproken mogen worden. Hoe meer mensen daar profijt van hebben, hoe beter het is voor ons allemaal. Helpt het dan om een ander woord te gebruiken in plaats van spiritualiteit? En als dat zo is, welk woord dan? Moet er een ander woord bedachte worden dat met positief elan in de zakelijke omgeving gebruikt kan worden!? Of maken we met elkaar spiritualiteit een woord dat ‘hot’ is en staat voor bewust zijn, verbinden, oplossen en resultaat behalen?! Maar goed, what’s in a name? Laten we het gewoon doen, bewust zijn! Samen! Dan komen we verder.

Hartelijke groeten van Helma

16 januari 2012 

Een middagje Tiggelaar

Hoeveel mensen kunnen er in het Beatrix Theater in Utrecht? 1000-1500 mensen, best veel toch, en het was uitverkocht. Zoveel keer Eur 60,00 pp (en er dan niets op verdienen, vertelde Ben, huh?). Zaterdagmiddag 8 januari was ik een van die mensen die meegelokt waren naar het seminar ‘Dit wordt jouw jaar’ van Ben Tiggelaar.

Vrijwillig meegelokt hoor! Ik was wel benieuwd naar deze man, die zoveel mensen aanspreekt, ongeveer hetzelfde voor ogen heeft als ik en een goede marketing voert. Naast het uitgelezen moment om aan het begin van dit jaar inspiratie op te doen voor mijn te behalen doelen voor komend jaar, was ik vooral benieuwd naar ‘hoe doet Ben dat toch’. Keurig NLP-verantwoord kijken wat ik kan modelleren.

Super: een digitale afteller om het publiek te laten weten hoe lang het nog duurt voordat er gestart zou worden. En yes, precies op tijd startte er een live band met een speciaal lied over ‘2012, dit wordt jouw jaar!’. Geniaal, een live band voor de muzikale omlijsting. Dat was nummer 2 op de lijst van ‘hoe doet ‘ie het’.

En toen kwam Ben en startte zijn seminar. Herkenbare stukken ‘accelerated learning’ met een Nederlands tintje: weinig betrokkenheidsvragen en uitnodiging tot hand opsteken en maar af en toe een korte fysieke wakkerschut-oefening. En heel veel trucs, die we kunnen toepassen om 2012 ons jaar te laten zijn. En heel veel wetenschappelijke onderzoekers en hun onderzoeken.

Een prima middag, zou je zo zeggen, maar .... na een poosje keek ik eens op mijn horloge in de overtuiging dat het wel bijna pauze zou zijn. Er waren pas 48 minuten voorbij. Help! Hoe kan dat nu? Dat heb ik nog nooit ervaren bij soorgelijke bijeenkomsten. En Ben Tiggelaar komt toch op me over als een man met oprechte nieuwsgierigheid naar hoe mensen in de actie te krijgen om geluk te bereiken. Wat gebeurt er dan waardoor ik weg wil. En ik niet alleen, getuige de opmerkingen van andere deelnemers om mij heen dat het genoeg was geweest en tijd werd voor een wijntje.

Ik begon maar eens te luisteren naar het gefluister van mijn lichaam en ja hoor, dat begon te protesteren bij de ‘trucs’, de opmerkingen ‘Ben: “ja, dit ken je misschien al maar ik vind dat het nog wel een keer verteld mag worden”, en het zoveelste wetenschappelijke onderzoek. De irritatiegolf schoot dan omhoog.

Ik ben daar niet van, van de trucs. Die werken soms misschien even, als er iemand bij blijft staan als was het Croma ... voor het beste resultaat. Echte verandering vindt pas plaats als er op informatieniveau opnieuw verbinding wordt gemaakt met het werkelijke zijn van een persoon, met waarvoor hij gebakken is en hij het leven kan leven zoals dat voor hem bedoeld is. In een volgend weblog vertel ik daar meer over.

Ik hou van vernieuwing, wil graag verder. Oude informatie is oud en wellicht nog wel bruikbaar en nuttig. Het samenstellen van een nieuw programma en boek op basis van oude informatie, zet mijn reactie op ‘goedkoop en gemakkelijk’. Ik wil leren wat we nog meer of anders kunnen doen om ‘het’ te vinden in het leven.

Ik ben zeker nieuwsgierig naar de resultaten van onderzoeken, wetenschappelijk en vooral empirisch. Maar niet als dat gebruikt wordt om de inhoud te waarderen en/of valideren.

Hm, een middagje Tiggelaar levert me nog meer vragen op naar de mens Ben en de werkelijke redenen van dit publiek om daar op deze zaterdagmiddag te zijn, en wat het hen op termijn opgeleverd heeft.